Prijzenkast

Als je de zaal van de Brediusschutters inloopt, zie je de prijzenkast, niet bijzonder groot
maar wel vol interessante verhalen.

De geschiedenis achter enkele bijzondere Brediusschutters-prijzen

De groep recurve- en compoundschutters, die op de zaterdagochtenden schieten, had in
2002 de behoefte om een prijs in te stellen voor wie het best in de 18 én 25 meter indoor-
competitie had gescoord. Het gaat om het beste gemiddelde over beide afstanden.
Op 21 maart 2002 deed zich iets voor waardoor als eerste de Rietkorf-prijs werd ingesteld.

De Rietkorf

In de Telegraaf van donderdag 21 maart 2002 stond een artikel over de compound-
schutter Olga Zandvliet die toen net Europees indoorkampioen geworden was. De
verslaggever werd niet gehinderd door enige kennis en had waarschijnlijk het
interview met Olga telefonisch gedaan. Olga vertelde over haar start met het boog-
schieten in de recurve-klasse die de journalist beschreef als de Rietcurf-klasse. Bert
Giebel en Wim Jongejan  hadden beiden het artikel gelezen en vermaakten zich over
de ontzettend stomme fout. Gelijk kwam bij hen de gedachte op om als jaartrofee
de rietkorf in te gaan stellen: een trofee die eer moest doen aan zijn omschrijving.
Prompt is dus bij de rieten-artikelenzaak in de Leidsestraatweg in Woerden een klein
model eendenkorf gekocht. Met behulp van rood/wit/blauw lint, een bordje met tekst,
een rond stuk multiplex met de roos uit een blazoen en een overgeschoten pijl van
Wim Jongejan werd  de Rietkorftrofee gemaakt. Het is geen wisseltrofee die na drie
keer achtereen winnen naar die persoon gaat maar een herinneringstrofee die in de
schietzaal blijft.

De compôte-schaal

Toen de rietkorf-trofee geboren was vonden de op zaterdag schietende Recurve-schutters
het toch wel sneu dat er voor de compoundschutters geen passende seizoenstrofee bestond.
Na wat gepraat tijdens de koffierondes werd geprobeerd het woord compound te verbasteren.
Uiteindelijk was recurve ook verbasterd tot rietcurf. Het werd tenslotte de compôte-schaal
die de eerste keer ook uitgereikt is met een pot appelcompôte. Ook deze prijs is geen
wisselprijs die na drie keer achtereen winnen door de schutter mee naar huis genomen
mag worden maar een herinneringsschaal die in de schietzaal blijft. Om toch de huisgenoten
deelachtig te maken aan het genot van het winnen van de prijs mag die net zo als de
rietkorf enkele weken thuis opgesteld worden na het winnen.

De dames-recurve trofee

In de sfeer van het bedenken van schietprijzen kwam de gedachte al gauw op een dames-
recurve trofee. Zowel toen als nu (januari 2011) is er geen dames-compound-schutter die
aan de competitie deelneemt, dus daar hoeft geen prijs voor te komen. Bedacht werd dat
er meerdere dames recurve in de competitie schieten. Bij de sportprijzenzaak werd 
“Il bocale di duo cuppi” samengesteld. Jaar naar jaar wordt de prijs gewonnen door een
en de zelfde schutster, Evelien Keukenmeester. Het is nu zelfs zo dat alle kanten van het
eerste marmeren voetje bedekt zijn met een plaatje. Geen nood: de sportprijzenzaak heeft
er een iets groter marmeren voetje onder gemaakt waardoor de prijs weer vier jaar vergeven
kan worden. Het blijft een uitdaging voor de andere recurve scheitenden dames om hun
naam op deze beker geplaatst te krijgen.

De Giebel-trofee

Van wat recenter datum, ik denk vanaf  2006, bestaat de Giebeltrofee. Op zaterdagochtend
schieten zowel vader Bert Giebel als zoon Jasper. Vader Recurve, zoon compound. Op de
televisie zag ik tijdens een hengelsportprogramma dat er in Nederland een vis voorkomt
met de naam giebel.
Het schijnt een aardige vis te zijn om op een vrije dag voor aan de slootrand naar een
hengel te gaan staren. Dit gezien hebbende kwam ik op de gedachte een trofee te maken
voor degene van de familie Giebel die in een schietseizoen het beste gemiddelde geschoten
heeft. Bij de sportprijzenzaak werd de lelijkste trofee met een vis in top uitgezocht.
Inmiddels is de Giebel-trofee al een paar keer uitgereikt. Eén troost is er bij de verliezer:
de prijs blijft in ieder geval in de familie. Ook deze prijs verlaat de schietzaal maar even
na het winnen.

Wim J. Jongejan (april 2008)